Mijn berg: Een droom verwezenlijkt

De Nederlandse Cisca Ansem maakt in Hongarije goddelijke wijn. Haar wijngaard ligt in het dorp Gyümölcsény in de provincie Baranya. De liefde voor de wijn heeft Cisca van haar vader. Al vroeg las ze allerlei wijnbladen en liet haar vader haar diverse wijnen uit zijn wijnkelder proeven.
Het is altijd een droom geweest van Cisca om ooit eigen wijn te maken. Maar eerst kwam er een gezin en een eigen bedrijf, en raakte de wens om zelf wijn maken op de achtergrond, al was die nooit helemaal weg. Een televisieprogramma over een wijnboerin wakkerde het vuurtje weer aan bij Cisca, al ging ze er nog lange tijd vanuit dat een eigen wijngaard onbetaalbaar zou zijn. Toch besliste het lot op voor haar gunstige wijze anders en wierp haar de mogelijkheid in de schoot om in Hongarije aan de slag te gaan met een eigen wijngaard.
Via haar schoonzus die er al een tijdje een huis had, kwam het dorp Gyümölcsény in Cisca’s vizier. Niet lang na haar eerste bezoek aan het dorp in 2005 kreeg zij er een huis aangeboden. Het was helemaal overwoekerd met onkruid, maar desondanks liet het voor haar genoeg van zijn charme zien.
Toen vervolgens bleek dat er bij het huis ook nog een halve hectare grote wijngaard hoorde, hoefde Cisca niet lang meer na te denken en besloot zij het huis met de grond en de overige opstallen te kopen. Aldus was er een eerste stap gezet op weg naar verwezenlijking van haar droom. Vanaf dat moment ging Cisca elk jaar tussen maart en en oktober veelvuldig naar Hongarije en het jaar daarna begon ze ook Hongaars te leren. Terug in Nederland zette ze zich aan de studie:ze volgde cursussen wijnmaken en wijnproeven.
Omdat haar wijngaard erg verwaarloosd was, moest ze een deel opnieuw aanplanten. Een eigen druivenoogst zat er het eerste jaar dus niet in, maar Cisca kocht in het naburige Bakóca een partij druiven aan, waarvan ze haar eerste eigen wijn maakte! Haar wijnen, riesling, Groene Veltliner, muskaatwijn, kékfrankos en Syrah, zijn sindsdien steeds beter en lekkerder geworden.


Gouden medaille

Op 15 maart was Cisca uitgenodigd om deel te nemen aan het regionale wijnconcours in Bakóca, waar zij met haar wijn een gouden medaille behaalde. Er waren 120 inzendingen, de wijnen werden beoordeeld op smaak, geur, zuiverheid en algehele indruk.
Cisca’s wijnen worden gebotteld en op bedrijfsmatige wijze geproduceerd. Het huis en de stal (die plaats biedt aan de wijnmakerij, de wijnkelder en de bottelarij) zijn met de grootste zorg gerestaureerd en in de oorspronkelijke staat en stijl teruggebracht. Ook het gistproces en het steriel bottelen van de wijn geschieden onder professionele omstandigheden. Elders zie je wel dat wijnboeren gedwongen zijn wijn te maken met oude en gebruikte hulpmiddelen, omdat ze geen geld hebben voor bijvoorbeeld stalen vaten. Doordat er geen steriele spullen zijn gebruikt, nemen die wijnen in de loop van het jaar snel af in kwaliteit en krijgen ze een bijsmaak. Dit soort ‘oude wijnboertjeswijn’ vind je natuurlijk niet in de winkel, maar iederen heeft ze wel eens gedronken bij grote familiefeesten of bij gezamenlijke maaltijden op het platteland.


De wijnberg

Cisca brengt tussen het voor- en het najaar veel tijd door in haar wijngaard. Deze ligt boven op een berg, waar ze met een kleine tractor, een oude, maar sterke auto of zelfs te voet naar toe gaat Lopend is dat het mooist. De weg omhoog naar de wijngaarden kent tot aan het laatste huis van het dorp slechts een geringe stijging, maar vanaf daar gaat het plots veel steiler omhoog en wordt de weg behoorlijk hobbelig! Gelukkig zorgen de rijen bomen aan weerskanten van de weg voor een heerlijke schaduw bij de wandeling in de hete zomerzon.
Na even flink doorzetten komen wij aan bij de wijngaard van Cisca. Overal staan haar wijnranken - strak in het gelid – pronkend te rijpen. Ik loop iets naar beneden in de wijngaard en zie een paar nette pershuisjes tussen de rijen druivenstruiken tevoorschijn komen. Vanaf de plek voor de pershuisjes heb ik een prachtig uitzicht op de golvende wijnbergen. Zover mijn ogen reiken zie ik wijngaarden. Beneden me, boven me, een en al wijngaard. Daartussen staan, als op een klein terras, de wijnkelders, die de sfeer ademen van voorbije jaren en vrolijke wijnoogstfeesten. Het is hier heerlijk uitrusten op een bankje in de schaduw van een wijnkelder. Ik doe even mijn ogen dicht en geniet van de stilte. Ik snuif de geur op van het druivennat dat hier gedurende de vele jaren wijnmaken is achtergebleven..
Naar beneden de berg af gaat het vanzelf, alleen een modderplas hier en daar breekt het tempo. Even later doemen de eerste huizen weer op van Gyümölcsény, die mij inmiddels vertrouwd voorkomen. Even later bereiken wij ook het huis van Cisca.


Balázs

Ook Balázs, Cisca’s medewerker en zakenpartner tegelijk, maakt veel uren in de wijngaard. Zonder zijn inbreng zou het voor haar als buitenlander veel lastiger zijn geweest om alles goed geregeld te krijgen bij de Hongaarse instanties. Balázs gidste haar door alle burocratische rompslomp heen, die voor Hongaren zelf vaak al een lastig te nemen hindernis vormt, maar waar buitenlanders vrijwel volledig de weg in kwijtraken. Het werk heeft zijn vruchten afgeworpen en ook de nieuwe wijnstruiken hebben volop vrucht gedragen!
Samen vormen Cisca en haar medewerker een sterk team. Zij hebben waardering voor elkaars werk en inbreng. Ook kunnen ze goed omgaan met elkaars kritiek. Het resultaat van hun arbeid is dan ook niet alleen een mooi verzorgde wijngaard, waar soms, als het druk is, ook nog een paar dagloners worden ingehuurd, maar ook de wijn met de gouden medaille én Cisca’s nog steeds toenemende Hongaarse taalkennis.


Gyümölcsény

Gyümölcsény is een typisch Schwäbisch-Duits dorp, waar de bewoners van aanpakken houden. Al wonen er nog maar 39 mensen, wat we er zien is allemaal op eigen kracht én door nauwe onderlinge samenwerking tot stand gekomen. Vanwege hun daadkracht en aanpassingsvermogen ziet men de Nederlanders hier graag komen. Overigens zijn er al een paar, want behalve Cisca en haar partner Willem wonen er nog twee families uit Nederland.


Hegyem, Mijn berg

Cisca’s wijn, A hegyem (Mijn berg) zal eerst op de Nederlandse markt worden gebracht. Toch heb ik al even mogen proeven: hij is zijdezacht en toch vol van smaak. Zoals ook op het wijnconcours al bleek: a Hegyem is goud waard!


In opgemaakte vorm is het artikel ook hier te zien: http://www.hegyem.nl/wp-content/uploads/2011/08/Most_Magyarul.pdf

Mostmagyarul!